τυχείον

τὸ, ΜΑ

μσν.

(στο Βυζ.) ναός τού προστάτη μιας πόλης

αρχ.

στον πληθ. τὰ τυχεῑα

γιορτή στην Λάμψακο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τύχη + επίθημα -εῖον (πρβλ. σχολ-εῖον)].